Аvazni qishloqda aldamagan odami qolmagan. U haqiqiy yolgʼonchi. Shuni bilgani uchun ham, sevgan qizining otasi zavod direktori, qizini boshqaga uzatib yuborgan. Аvaz endilikda oliygohga oʼqishga kirmoqchi boʼlib, test natijasini bilish uchun Toshkentga joʼnaydi. Boshqa bir yigit Xurshid esa, testdan ball yetmay Tosh Miga oʼqishga kirolmaydi. U Buxoroga qaytib ketish uchun, vokzalga boraman, deb taksi toʼxtatganda, Bosit aka bilan tanishib qoladi. Bosit aka unga Toshkentda qolib, “tayyorlov kursi”ga kirib oʼqishni, tayyorlanib kelgusi yili oʼqishga kirishni taklif etadi. Uni yashab turishi uchun, tekinga ijara uyga olib boradi. U yerda Shermat, Poʼlat va yana bir necha yigitlar yashashardi. Xurshidga ogʼaynisi qoʼngʼiroq qilib, “kirolmadingmi?” deb masxara qilganda, u noiloj yolgʼondan “kirdim” deb yuboradi. Ogʼaynisi esa, buni uning ota-onasiga yetkazadi. Аvaz ham, noiloj otasini ranjitmaslik uchun telefonda “oʼqishga kirdim” deb yuboradi. Shundan soʼng u ham, ijara uy qidirib, yigitlar yashayotgan Bosit akaning uyiga kelib qoladi. Bu yigitlarning taqdiri qanday kechadi? Ular kelajakda oʼzlari orzu qilgandek talaba boʼla oladilarmi?