Javohir Durdonani sevadi. U Durdonaning otasini haydovchisi edi. Lekin Durdonaning otasi Javohir va oʼz qizining sevgisidan bexabar. Javohir masʼuliyatsiz yigit boʼlib, doim “qovun” tushiradi. Ishga kech keladi, baʼzida esa, adashtirib dam olish kunida ishga chiqadi. Shu tarzda Durdonaning otasini asabiylashtiraveradi. Аmmo, Durdonani sevishi haqida, hech uning otasiga aytib, qizining qoʼlini soʼrolmaydi. Sovchi yubormaydi. Durdona unga sovchilar kelayotganini aytsa ham, u hech qatʼiy bir qarorga kela olmaydi. Oxiri bir kuni Durdonaning otasi Javohirga, qizini unashtirib qoʼyganligini va tez orada toʼy boʼlishini aytadi. Buni eshitib, Javohirning dili vayron boʼladi. U endi qanday yoʼl tutadi?